Dwóch szefów to o jednego za dużo

Gdy pracownik ma kilku przełożonych, bez właściwej organizacji pracy zacierają się zależności służbowe. Grozi to chaosem i sprzecznymi poleceniami.

W typowych i najczęściej spotykanych sytuacjach pracownik podlega jednemu przełożonemu. To najbardziej klarowne rozwiązanie przysparzające najmniej nieporozumień. W praktyce bywa, że jedna osoba ma dwóch przełożonych. To dopuszczalne, ale bez właściwej organizacji może być kłopotliwe.

Polecenia zwierzchników

Praca świadczona w stosunku pracy jest tą podporządkowaną, w której etatowiec musi wykonywać polecenia pracodawcy. W małych firmach zazwyczaj wydaje je sam pracodawca, który jest jednocześnie kadrowcem, księgowym, bezpośrednim i jedynym przełożonym personelu. W firmach o rozbudowanej strukturze typowe jest wydawanie dyspozycji zatrudnionym przez tzw. bezpośrednio przełożonych, którzy dowodzą różnymi działami.

Najbardziej przejrzysta sytuacja to taka, w której pracownik wprost podlega jednemu przełożonemu. Pozwala to w miarę bezkolizyjnie wykonywać zadania zlecone przez bezpośredniego szefa. Sprawa komplikuje się, gdy z różnych powodów pracownik w sposób mniej lub bardziej formalny jest podporządkowany większej liczbie przełożonych. Dopuszcza to jednak art. 100 § 1 k.p., który stanowi, że „pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych".

Niejasna struktura

O możliwości posiadania więcej niż...