![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Zmarli są wśród nas
Historia Indonezji opiera się na paradoksach. Dzięki najokrutniejszej w naszych dziejach okupacji Japończyków uzyskaliśmy niepodległość.
"Plus Minus": W prologu książki „Indonezja itd." Elizabeth Pisani opowiada o kobiecie, która zaprosiła ją na herbatę ze swoją zmarłą babcią. „Piękno to bolesna rana" również rozpoczyna się historią nieżyjącej kobiety, ale Dewi Ayu wraca do życia. Czy Indonezja to taki kraj, w którym życie i śmierć są po prostu nierozerwalne?
Eka Kurniawan, pisarz: Myślę, że można tak to określić. W społeczeństwie indonezyjskim uważa się, że życie i śmierć współistnieją ramię w ramię. Zachód w dużej mierze spycha śmierć na margines, u nas zaś nadal znajduje się ona w centrum refleksji, a zmarli towarzyszą nam w życiu codziennym, z tym że znajdują się po drugiej stronie świata.
W pańskiej powieści legendy i mity mieszają się z faktami, a to, co nieprawdopodobne, idzie ręka w rękę z nadprzyrodzonym. Czy to najlepszy sposób, by opowiadać o skomplikowanej – szczególnie z punktu widzenia Europejczyków – historii...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
