Osoby nieludzkie

źródło: Getty Images

Zabijamy 60 miliardów ssaków i ptaków, 90 miliardów ryb i skorupiaków rocznie – wynika z danych Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Tymczasem badania naukowe pokazują, że zwierzęta mają więcej cech uważanych dotychczas za wyłącznie ludzkie, niż się powszechnie sądzi. Co z tym fantem zrobić?

Przez tysiąclecia zwierzęta były traktowane jak stworzenia pozbawione inteligencji. W połowie XX wieku stwierdzono doświadczalnie, że ich reakcje są instynktowne. Poddawane symulacjom w warunkach laboratoryjnych zwierzęta musiały rozwiązywać problemy ze świata ludzkiego, które w ich przypadku nie miały najmniejszego sensu.

Rewolucja w tej dziedzinie miała miejsce w latach 70. XX wieku i jest zasługą noblisty prof. Konrada Lorenza – badającego gęsi gęgawe, oraz Jane Goodal – obserwującej szympansy. Okazało się, że aby powiedzieć cokolwiek sensownego o zwierzętach, trzeba koniecznie podglądać je w ich naturalnym środowisku. Tak postępując, Lorenz i Goodal doszli do wniosku, że zwierzęta dzielą z nami różne „ludzkie" zachowania, co więcej, łączą je również złożone stosunki osobiste i społeczne.

Oczywiście czas nie stoi w miejscu, tym bardziej w nauce, dlatego teraz uczeni posunęli się dalej. Obecnie starają się głębiej wniknąć w królestwo zwierząt, na przykład usiłują poznać i zrozumieć, do czego jest podobny świat trzydniowego pisklęcia albo jak delfiny komunikują się między sobą. Wiele z tych badań wykazało, że wśród rozmaitych gatunków zwierząt widoczne są zachowania takie jak wynalazczość, kłamstwo, śmiech, adopcja, pojednanie, wytwarzanie narzędzi, współpracę, uczenie się, zapamiętywanie, przewidywanie wydarzeń, przekazywanie tradycji, okazywanie empatii, smutku,...