Język nie całkiem ojczysty

Język ma prawo zmieniać się i rozwijać, ale nie każda zmiana jest pożądana. Polskie media, poza paroma programami radia i telewizji, sprawom kultury i poprawności języka poświęcają niewiele uwagi – zauważa publicystka.

We wrześniu podczas corocznego narodowego czytania będziemy słuchać „Wesela" Wyspiańskiego. Wybór piękny i trafny (choć gdyby wybrano inne z proponowanych dzieł – „Przedwiośnie", „Beniowskiego" lub „Pamiątki Soplicy" – też byłby piękny i trafny), ale informacja na ten temat, podana w Wiadomościach TVP 21 lutego w Międzynarodowym Dniu Języka Ojczystego, była bardzo lakoniczna, wręcz pobieżna. Nie pomyślano o tym, by oprawić ją w szerszy kontekst, jakim był właśnie dzień polszczyzny.

Faktem jest, że ludzie mediów w dużej części przestali być wyczuleni na formę języka, choć jest on przecież narzędziem ich pracy. Tymczasem o narzędzia należy dbać. To tak, jak gdyby mechanik pozwolił, by sprzęt, jakiego używa, zardzewiał, kierowca prowadził niesprawny samochód, a adwokat nie znał treści kodeksów.

W mediach cicho sza

W ów dzień poświęcony (czy też „dedykowany", jak należałoby modnie powiedzieć) polszczyźnie kupiłam komplet dzienników, żeby zobaczyć, co prasa ma do powiedzenia na temat języka polskiego. Jak się okazało, nie ma do powiedzenia nic – i pod tym względem „Rzeczpospolita", „Gazeta Wyborcza", „Dziennik – Gazeta Prawna", „Nasz Dziennik" i „Polska The Times" zupełnie się od siebie nie różnią. W żadnej z gazet nie było nawet wzmianki o sprawach językowych ani, siłą rzeczy, przejawów...