W umowie trzeba określić cenę wykupu przedmiotu leasingu

Gdy finansujący i korzystający nie ustalą dodatkowego świadczenia za przeniesienie własności leasingowanej rzeczy, istnieje ryzyko uznania przez organy podatkowe, że leasingodawca uzyskał przychód w wysokości jej wartości rynkowej.

Piotr Wesołowski

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, na podstawie umowy leasingu finansowego, finansujący zobowiązuje się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność przedmiotu leasingu po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu. Podatnicy często zapominają o tym, że ustawa o CIT definiuje pojęcie leasingu finansowego oraz kwestię przeniesienia własności przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy w inny sposób niż kodeks cywilny, co może skutkować kwestionowaniem przez organy podatkowe przychodu podatkowego u finansującego.

Autonomiczny charakter przepisów

W celu przeprowadzenia prawidłowej oceny skutków podatkowych umowy leasingu finansowego należy się odnieść do definicji zawartych w przepisach ustaw podatkowych. Przepisy tych ustaw mają bowiem charakter autonomiczny względem innych gałęzi prawa. Gdy prawo podatkowe definiuje dla własnych potrzeb określone pojęcie (leasing finansowy), wyłączone jest posługiwanie się definicją tego pojęcia zawartą w innych dziedzinach prawa (wyrok NSA z 25 kwietnia 1997 r., III SA 1946/95; wyrok NSA z 28 sierpnia 1996 r., SA/Gd 2693/95)....