Strach być Hiszpanem

źródło: AFP

Katalońscy strażacy rozwinęli w czwartek transparent na dziedzińcu Muzeum Historii Katalonii

Nikt nie wie, czy Puigdemont ogłosi niepodległość. Ale i tak narzucił prowincji narrację nienawiści do Madrytu.

Ivan Maqueda nic z tego nie rozumie.

– Tu się żyje świetnie, plaża, góry, pogoda, niezłe pieniądze. Niepodległość? Mówią, że dopiero dzięki niej Katalonia będzie naprawdę bogata. Ale ja w to nie wierzę, wolę, aby zostało, jak jest.

Kolumbijczyk siedem lat temu przejechał do Barcelony. Dziś pracuje jako taksówkarz, ściągnął żonę, dzieci. Ma obywatelstwo i 1 października mógłby głosować za pozostaniem prowincji w Hiszpanii. Ale nie będzie. Polityka go nie interesuje.

Serrat to faszysta

Takich w Katalonii są miliony, może nawet większość: przeprowadzony w lipcu na polecenie katalońskiego rządu regionalnego (Generalitat) sondaż pokazuje, że za secesją opowiada się 41 proc. mieszkańców prowincji, przeciw jest 49 proc. Ale wynik głosowania, które odbędzie się w tej sprawie w niedzielę, okaże się z pewnością diametralnie inny, to będzie miażdżące zwycięstwo secesjonistów, choć przy bardzo niskiej frekwencji.

Jednym z powodów są działania Madrytu. Po tym, jak Trybunał Konstytucyjny uznał, że referendum jest nielegalne, premier Mariano Rajoy robi wszystko, aby liczba głosujących została ograniczona: policja rekwiruje karty do głosowania, szuka, gdzie zostały schowane urny, grozi urzędnikom, którzy udostępnią lokale wyborcze, pozwami do sądu.

Ale jest też druga, mniej znana przyczyna spodziewanego sukcesu...