Ułańska fantazja kontra brytyjski pragmatyzm

źródło: centralne archiwum wojskowe

źródło: materiały prasowe

Brytyjczyk rozmawiał z Romanem Czerniawskim, informując, że jego przełożeni chcą mieć jakieś gwarancje, iż będzie się dobrze sprawował. Ten jednak odparł, że takich gwarancji dać nie może... dlatego że sytuacja w polskim rządzie i w polskim wojsku jest taka, że trzeba działać wbrew wojskowej dyscyplinie.

Wszystko zaczęło się dość niewinnie. Harmer z Brutusem zastanawiali się, jak wyciągnąć od Niemców trochę pieniędzy. Bądź co bądź inni agenci, a zwłaszcza Duško Popov, przynosili MI5 krocie, śmiało zapuszczając ręce w niemieckie kieszenie. Czerniawski oczywiście o tym nie wiedział, ale może jego case officer pozazdrościł innym kolegom sukcesów. W każdym razie obaj wymyślili, że Brutus mógłby wysłać depeszę z prośbą o dofinansowanie podziemnej gazety. Takie przedsięwzięcie miałoby i tę zaletę, że gdyby rzeczywiście wydrukować jeden czy dwa egzemplarze pisemka i jakoś wysłać je Niemcom, Brutus mógłby przekonywać ich, że jednak coś robi w sprawach politycznych na rzecz tworzenia piątej kolumny. Czerniawski zapalił się do projektu i od razu przedstawił go pułkownikowi Gano, informując, że to właśnie on wydawałby gazetę. Szef Dwójki jednak nie był zachwycony pomysłem. Harmer nie naciskał, bo też uważał, że pomysł, aby Brutus osobiście wydawał gazetę, „szedł za daleko i był raczej głupi".

Pomysł zarzucono, ale Harmer twierdził, że gdyby wejść w kontakt z jakąś grupą wydającą pismo, wtedy można by wyciągać ręce do Niemców po pieniądze. Tak się składało, że Czerniawski, któremu nie wystarczało zwodzenie Niemców, angażował się w polsko-polskie rozgrywki i utrzymywał kontakt z oficerami, którzy wydawali nielegalną, czyli bez zgody władz na emigracji, gazetkę „Alarm", a...