Trawiasty interes podlany historią

źródło: EAST NEWS

1908: mecz debla kobiet

źródło: AFP

John McEnroe: trzykrotny triumfator, którego manier Wimbledon długo nie akceptował

źródło: AFP

Roger Federer: największy artysta wszech czasów

źródło: Getty Images

Bjoern Borg: pierwszy idol ery telewizyjnej

źródło: Getty Images

Martina Navratilova i Chris Evert: główne aktorki lat 70. i 80.

Historia Wimbledonu dobrze oddaje historię tenisa. Z rozrywki ludzi zamożnych zmienił 
się w wielki biznes i sport dla wszystkich.

Na początku w Wimbledonie był, rzecz jasna, krokiet. Nie krykiet – jak mówią niektórzy, zmyleni podobieństwem angielskich słów. Krokiet – gra wytwornych dam i dojrzałych dżentelmenów, polegająca na dystyngowanym toczeniu sporej kuli po trawie między kilkoma małymi bramkami – za pomocą drewnianego młotka słusznej długości.

Kto miał okazję przyjechać na tegoroczny turniej wimbledoński, ten zobaczył urządzony w przejściu przy korcie nr 1 mały tor ze sztucznej trawy i młotek z prawdziwego drewna, plus parę ilustracji i słów wyjaśnienia XIX-wiecznej zabawy. Roger Federer i Serena Williams byli i spróbowali.

Kto nie był, niech wróci do „Przygód Alicji w Krainie Czarów" Lewisa Carrolla, tam znajdzie opis, albo niech poczyta, jak siedmiu panów i trzy panie rozegrali pierwszy i zarazem ostatni olimpijski turniej krokieta w 1900 roku w Paryżu. Niektórzy najbardziej zdeterminowani zwolennicy tej dyscypliny twierdzą, że cztery lata później w St. Louis znów na igrzyskach grano w krokieta, tylko w amerykańską wersję zwaną roque, ale można się z tym nie zgodzić.

Kroniki krokieta w południowo-zachodnim Londynie zaczęły się od sportowej pasji zamożnych brytyjskich obywateli, którzy czytając prestiżowy magazyn „The Field" (wciąż istniejący), poświęcony głównie strzelectwu, polowaniu, wędkarstwu i znajomości dobrych...