Do rosołku był Małysz

źródło: AFP

Czuję się w 100 proc. Polką. Tak jak nie nawiązałam żadnych więzi z moim marokańskim ojcem, tak samo z Marokiem jako krajem. Nigdy nie miałam myśli, by biegać w innych barwach niż biało-czerwone. Miałam dwa lata, gdy razem z mamą wróciłyśmy do Polski

W głowie mi się poprzewracało, uznałam sukcesy za coś naturalnego. Taki kubeł zimnej wody mi się przydał. 
Cierpliwość to jedna z najważniejszych lekcji, jakie sportowiec może otrzymać – mówi Michałowi Kołodziejczykowi
wicemistrzyni Europy w biegu na 1500 m Sofia Ennaoui.

Plus Minus: Sofia czy Zosia?

Widzę, że to ostatnio duży problem.

Według niektórych musi być Zosia, skoro startuje pani jako Polka.

Zosia mi się bardzo podoba. Przekornie wzięłam sobie to imię na bierzmowaniu i jestem teraz Sofia Zofia. W szkole nauczyciele mówili do mnie Sofia, mama w domu uniwersalnie – „Rybko" albo „Skarbie", w środowisku lekkoatletycznym jestem „Sofka", „Młoda" albo „Dzieciaczek". Nie widzę różnicy. W politykę nie dam się wmieszać, jestem sportowcem.

Czuje się pani Polką czy pół Polką, pół Marokanką?

Czuję się w 100 proc. Polką. Tak jak nie nawiązałam żadnych więzi z moim marokańskim ojcem, tak samo z Marokiem jako krajem. Nigdy nie miałam myśli, by biegać w innych barwach niż biało-czerwone. Miałam dwa lata, gdy razem z mamą wróciliśmy do Polski. Wychowywałam się tutaj, nie znam nawet arabskiego.

Oryginalna uroda pomagała czy przeszkadzała?

W województwie zachodniopomorskim mieszka wielu Cyganów i byłam brana właśnie za jedną z nich. Nikt, patrząc na mnie, nie myślał przecież o Maroku. Ludzie zaczepiali mnie na ulicy i pytali, czy jestem Cyganką, dobrze, że nie prosili, żebym im powróżyła. Pytali o pochodzenie, wtedy mnie to peszyło.

A teraz dyskusja o tym, kto może czuć się...