Międzynarodowa sława „klątwy Jagiellończyka”

źródło: POLONA

≥Kaplica Świętokrzyska powstała w latach 1467–1477; miejsce wiecznego spoczynku króla Kazimierza Jagiellończyka

źródło: PAP

≥Zbigniew Święch, autor bestselleru „Klątwy, mikroby i uczeni” (1986 r.)

Po raz pierwszy od prawie 500 lat nieoficjalnie zajrzano do wnętrza komory grobowej ze szczątkami Kazimierza IV Jagiellończyka 13 kwietnia 1973 r., na dodatek w piątek. To nie wróżyło niczego dobrego.

Ówczesny główny archeolog wawelski Stanisław Kozieł wspólnie z Janem Myrlakiem, przy udziale Władysława Brożka i Jana Mazura przewiercili świdrem otwór długości 90 cm i raptem 2 cm średnicy. Na drucie włożyli małą żaróweczkę i to prymitywne urządzenie nazwali „kocim oczkiem". Przez dziurkę od klucza widać było jeno tajemnicze cienie i coś z drewna. „Dopiero 7 maja komisyjnie odkuto jeden z ciosów i – jak wspominał później Kozieł – przedstawił się nam widok straszny, jak po katastrofie samolotu". Oto, co po pięciu wiekach zostaje z człowieka, który był królem Polski i wielkim księciem Litwy.

Spojrzałem wstecz, w głąb dziejów. Tradycja otwierania i porządkowania monarszych grobów sięga końca wieku XVIII. W kwietniu 1791 r. młody starosta nowogródzki Tadeusz Czacki, upoważniony przez kapitułę krakowską i króla Stanisława – w czas huraganów nad Rzeczpospolitą – otwierał groby, mając prawo decydowania, jakie „klejnoty pogrobne" wyjąć, a co pozostawić. I tak było przez cały wiek XIX aż do chwili eksploracji grobu Kazimierza IV. Zawsze takim pracom towarzyszyła powaga majestatu śmierci; włodarze katedry wyrażali zgodę, nigdy też nie zdarzyło się zagrożenie życia dla badaczy czy muratorów. 19 maja metropolita krakowski Karol kard....