Umowa o pracę za granicą a ustalenie właściwego ustawodawstwa

Zgodnie z ogólną zasadą osoba wykonująca pracę najemną lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu jednego państwa członkowskiego. W przypadku osoby wykonującej pracę w dwóch lub więcej państwach członkowskich, jest ona zobligowana do poinformowania o tym odpowiedniej instytucji, znajdującej się w miejscu zamieszkania tej osoby. Instytucja ta powinna niezwłocznie ustalić tymczasowe dla ubezpieczonego ustawodawstwo oraz poinformować o tym fakcie swój odpowiednik w państwie członkowskim, w którym wykonywana jest praca.

Skarżący J. S. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w Polsce i jednocześnie pracował na podstawie umowy o pracę na Słowacji. Z tytułu prowadzonej działalności decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych skarżący powinien podlegać od 22 sierpnia 2013 roku polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Skarżący odwołał się od decyzji ZUS. Ubezpieczony w związku z wykonywaną pracą najemną na Słowacji posiadał formularz A-1 ważny od 1 czerwca 2013 roku do 21 sierpnia 2013 roku, a co się z tym wiąże, był w tym czasie objęty ubezpieczeniem społecznym na Słowacji. Jednakże okres sporny obejmował czas od 22 sierpnia 2013 roku.

Skarżący odwołał się od decyzji ZUS do sądu okręgowego, a jego odwołanie...