Przyszłość postępu

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Rzeczpospolita

źródło: materiały prasowe

W miarę jak społeczeństwa stają się zdrowsze, zamożniejsze, bardziej wolne, szczęśliwsze i lepiej wykształcone, 
kierują uwagę na najtrudniejsze globalne wyzwania. A stoimy przed potężnymi problemami, które dotyczą całej planety.

Od drugiej połowy XVIII wieku, czyli od epoki Oświecenia, oczekiwana długość życia na całym świecie wzrosła z 30 do 71 lat, a w niektórych krajach nawet do 81 lat. U zarania Oświecenia jedna trzecia dzieci urodzonych w najbogatszych regionach świata umierała przed ukończeniem piątego roku życia; dzisiaj los ten przypada w udziale 6 proc. dzieci w regionach najbiedniejszych. Również z ich matek zdjęto brzemię tragedii: w tamtych czasach 1 proc. matek w najbogatszych krajach umierało podczas porodu – trzy razy więcej niż w dzisiejszych krajach najbiedniejszych, gdzie wskaźnik ten nadal spada. W krajach tych stopniowo zmniejsza się występowanie śmiertelnych chorób zakaźnych, z których część dotyka tylko kilkudziesięciu osób rocznie, a wkrótce w ślad za ospą pogrążą się w niebycie.

Ubóstwo nie musi być nieodłącznym elementem rzeczywistości ludzkiej. Świat jest dzisiaj około sto razy bogatszy niż dwa stulecia temu, a dostatek zaczyna równiej rozkładać się pomiędzy kraje i mieszkańców świata. Odsetek ludzkości żyjący w skrajnym ubóstwie spadł z prawie 90 proc. do niecałych 10, a za życia większość czytelników tej książki może się zbliżyć do zera. Katastrofalne klęski głodu – w całej historii ludzkości zawsze czyhające tuż za rogiem – prawie się nie pojawiają, a niedożywienie i skarłowacenia ciągle maleją. Stulecie temu bogatsze kraje przeznaczały 1 proc....