Aleksander Macedoński kontra Dariusz III

źródło: Getty Images

≥W bitwie pod Gaugamelą Aleksander całkowicie rozbił armię Dariusza

Aleksander wstąpił na tron Macedonii w 336 r. p.n.e., w tym samym czasie, kiedy Persowie obwołali Dariusza III królem królów.

Odmowa płacenia przez Greków haraczu Persom stała się w latach 490–448 p.n.e. przyczyną wybuchu wojen grecko-perskich. Król Persji Dariusz I skierował przeciw Grekom wyprawę wojenną pod dowództwem Mardoniusza, ale poniosła ona spektakularną porażkę w bitwie pod Maratonem 12 września 490 r. p.n.e. Następca Dariusza Kserkses I poznał opór Greków pod Termopilami w sierpniu 480 r. p.n.e. i w bitwie morskiej pod Salaminą 28 września 480 r. p.n.e.

Koniec wojen grecko-perskich zapoczątkował złoty okres w kulturze greckiej. Jednak wymuszona potrzebami obronnymi jedność greckich polis okazała się nietrwała. W połowie IV wieku p.n.e. coraz bardziej skłócone miasta-państwa znalazły się (z wyjątkiem Sparty) w żelaznym uścisku jednego hegemona – króla Macedonii Filipa II.

Dzięki żelaznej dyscyplinie i przeorganizowaniu armii Filip II uczynił z pasterskiego ludu górskiego żołnierzy, których nic nie było w stanie zatrzymać. Gdy w 337 r. p.n.e. został zabity przez Pauzaniasza, swojego sługę i kochanka, szeptano, że morderstwa dokonano na skutek intryg Olimpias, trzeciej żony Filipa i matki Aleksandra. Olimpias otaczał lęk z racji uprawiania przez nią kultu wężowego. Aleksander miał zostać wciągnięty przez matkę do ojcobójczego spisku. Prawdopodobnie zaszczepiła w nim przekonanie,...