Nie po drodze z worowskim mirem

źródło: Shutterstock

Rosyjska policja zatrzymuje w Moskwie członków czeczeńskiej mafii, 2000 r.

źródło: materiały prasowe

Czeczenskaja bratwa, czyli czeczeńskie braterstwo, nie ma wspólnej formalnej struktury. Stanowi jednak odrębną subkulturę, 
trzymając się z daleka od głównego nurtu rosyjskiego świata przestępczego.

Borz (imię zmienione z oczywistych powodów) pod wieloma względami przypominał stereotypowe wyobrażenie przebiegłego Czeczena w pewnym wieku: żwawy mężczyzna wyraźnie po sześćdziesiątce, z ogorzałą twarzą pokrytą głębokimi zmarszczkami, które świadczyły o surowych warunkach, w których przyszło mu żyć, w dodatku pod gołym niebem. Ale miał radosny uśmiech i błysk w oku, a mówił i poruszał się z energią, która zamieniała go w kogoś młodszego, pełnego wigoru, nie do zatrzymania. Był też jednym z najsprawniejszych i najdroższych w Moskwie zabójców do wynajęcia.

Na miejsce spotkania wybrałem, raczej nietypowo, lotnisko Szeremietiewo, które wtedy jeszcze było na wpół przesłonięte plandekami, ponieważ przechodziło tak bardzo potrzebny remont, zgodnie z panującą w Moskwie tendencją, żeby się pozbyć zgrzebnego sowieckiego wizerunku i wyglądać jak roziskrzona zachodnia stolica. Wcześniej tego dnia ktoś, kogo znałem wystarczająco dobrze – i darzyłem zaufaniem – zatelefonował do mnie z informacją, że pojawił się człowiek, z którym wręcz muszę się spotkać. Kto to? Czeczen, profesjonalny zabójca, który myśli o przejściu na emeryturę i chętnie ze mną porozmawia. Zaproszenie do rozmowy z zabójcą do wynajęcia było czymś, czemu nie mogłem się oprzeć, jednak z drugiej strony po latach prowadzenia badań nad tym niejawnym światem wiedziałem, że trzeba być...