Niebezpieczeństwo musi mieć charakter konkretny i bezpośredni

Sprawca ponosi odpowiedzialność za utratę przez kogoś życia lub ciężki uszczerbek na zdrowiu spowodowany jego zaniechaniem, ale tylko wówczas, gdy ciążył na nim prawny obowiązek działania, a sprawca temu wymogowi nie sprostał.

Zgodnie z art. 160 § 1 kodeksu karnego, kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Natomiast karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat podlega sprawca, na którym ciążył obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo (§ 2). Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działał nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku (§ 3). W takiej sytuacji ściganie przestępstwa określonego następuje na wniosek pokrzywdzonego (§ 5). Za przestępstwo opisane powyżej nie podlega karze sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo (§ 4).

Konkretne narażenie

Artykuł 160 k.k. nie stanowi generalnego typu penalizującego sprowadzenie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa dla innych osób. Zatem do przyjęcia odpowiedzialności konieczne jest wystąpienie skutku w postaci obiektywnie istniejącego potencjału niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Narażenie na to niebezpieczeństwo musi mieć charakter konkretny, a bezpośredniość należy rozumieć jako nieuchronne następstwo dalszego niebezpiecznego dla życia lub zdrowia rozwoju sytuacji lub jako wysokie prawdopodobieństwo jego wystąpienia (wyrok SN z 15 listopada 2017 r., sygn. IV KK 293/17).

Warunkiem przypisania...