Poszkodowany ma prawo liczyć nie tylko na rentę

Karolina Kolary , dr Anna Miśtal-Kluś Brak przepisu nakazującego kompensację renty ze świadczeniami finansowanymi ze środków publicznych jest świadomą decyzją ustawodawcy.

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia będących wynikiem czynu niedozwolonego poszkodowany może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Renty tej może się domagać, jeśli utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, co reguluje przepis art. 444 § 2 k.c. Będzie to dotyczyło np. osoby poszkodowanej w wyniku błędnego leczenia w szpitalu, w wypadku komunikacyjnym albo wypadku przy pracy.

Praktyka pokazuje, że częstą sytuacją jest zbieg roszczeń cywilnoprawnych zgłaszanych przez poszkodowanych na podstawie art. 444 § 2 k.c. z sytuacją, w której poszkodowany lub jego przedstawiciele ustawowi otrzymują świadczenia pieniężne finansowane ze środków publicznych. Katalog takich świadczeń, które mogą stać w zbiegu z rentą z art. 444 § 2 k.c., jest dość szeroki – przykładowo można tu wymienić rentę z tytułu niezdolności do pracy, zasiłek rodzinny, dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego, świadczenie pielęgnacyjne dla osoby rezygnującej z zatrudnienia, zasiłek pielęgnacyjny, zasiłek z pomocy społecznej, jak również świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (tzw. 500+ dla dorosłych osób niepełnosprawnych).

Brak jest jednak regulacji dotyczącej...