Dzień po, czyli jak wyjść z kryzysu

Leszek Hajkowski, Jarosław Szewczyk Odpowiedź na kryzys i wyjście z niego to dwie zupełnie różne sprawy. Na razie jesteśmy skoncentrowani na odpowiedzi.

Projektowanie nowego świata po epidemii można skoncentrować wokół czterech wyzwań: podtrzymania i wskrzeszenia tego, co było dotychczasową tkanką gospodarczą; zmian struktur gospodarczych i powiązanych z tym migracji zasobów; zmian zarządzania kryzysowego; uzyskania akceptacji społecznej dla działań odpowiadających na kryzys. Obietnica wsparcia zagrożonym bankructwem i bezrobociem jest niezbędna dla zachowania dyscypliny społecznej w fazie odpowiedzi na kryzys. Nie przeszkadza tym akcjom to, że faktyczna wielkość pomocy zależy od długości fazy odpowiedzi i zamrożenia gospodarki, którą ona powoduje.

Programy pomocowe w Europie zadziwiająco mało mają ze sobą wspólnego, co nie wróży dobrze ich efektywności. Weźmy przykład turystyki. Problem hiszpańskiego hotelarza z Wysp Kanaryjskich, przewoźnika czarterowego z innego kraju Unii, niemieckiego operatora usług wczasowych i jego polskiego agenta jest wspólny i powinien doczekać się kompleksowego rozwiązania. Jeśli potrafią wspólnie odzyskać klientów dzięki zapewnieniu bezpieczeństwa epidemicznego, być może podźwigną się z niebytu. Nieskoordynowana lokalna doraźność musi ustąpić miejsca działaniom o szerszym charakterze.

Przekazane ofiarom gospodarczym kryzysu pieniądze mogą co najwyżej tymczasowo zapobiec wypadnięciu na margines życia ze wszystkimi konsekwencjami społecznymi. Nie jest powiedziane, że te osoby wrócą...