Klauzule konkurencyjne wyniesione na tarczy

Tarcza 4.0 pozwala pracodawcy jednostronnie zerwać zawarte umowy o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia. Nie wskazuje jednak, czy musi to mieć związek z pandemią.

Art. 77 ustawy zwanej potocznie tarczą 4.0 wprowadza zmianę do pierwszej tarczy, czyli ustawy z 2 marca br. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób

zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. W art. 15gf wyposaża pracodawców w bardzo silne uprawnienie do zerwania umów o zakazie konkurencji za siedmiodniowym wypowiedzeniem.

Przepis jest, jak to niestety często jest w tarczach, źle napisany. Mówi o stronach umowy, „na rzecz których ustanowiono zakaz konkurencji", wskutek czego nie jest jasne, czy to uprawnienie przysługuje obu stronom. W ramach porządnej wykładni językowej zakaz konkurencji jest ustanawiany „na rzecz" pracodawcy. Na wszelki wypadek z całokształtu regulacji wywodzę jednak, że formalnie jest to uprawnienie przysługujące obu stronom. W większości przypadków korzyść z przepisu przysługiwać będzie pracodawcom.

W interesie pracodawcy

Krytycznie lub raczej samokrytycznie powiedzmy, że nie wiemy, o jakiej skali problemu mówimy. Nie ma systematycznych badań na temat stosowania klauzuli konkurencyjnej w biznesie. Potoczna wiedza wskazuje, że dotyczy ona samodzielnych menedżerów wyższego szczebla, a w następnej kolejności przedstawicieli handlowych, czyli pracowników liniowych....