Festiwal, którego nie było

źródło: BEW

Plakat Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes zaplanowanego na 1–20 września 1939 r.

źródło: AFP

„Towarzysze broni” – film zachwycił publiczność na Mostra de Venise w 1937 r.

źródło: Getty Images

Michel Piccoli (1925–2020) w filmie „Skok w pustkę” (1980 r.)

Przygotowywany z wielkim zaangażowaniem i ekscytacją, mający trwać 20 dni pierwszy Festival de Cannes Anno Domini 1939 nigdy się nie odbył. Przewidziane na 1 września uroczyste otwarcie zostało odwołane z jednej, ale jakże ważnej przyczyny: III Rzesza napadła na Polskę, co zapoczątkowało II wojnę światową.

ALAIN DUBUY

Przeglądając „Rzeczpospolitą" z 19 maja 2020 r., natrafiłem na artykuł informujący czytelników o śmierci Michela Piccolego, jednego z największych aktorów francuskiego kina, który wystąpił w ponad 50 sztukach teatralnych i około 200 filmach. „Rzeczpospolita" podkreślała jego wielki dorobek, wspominając także nagrody, jakie zdobył – choćby tę w Cannes w 1980 r. za interpretację głównej roli męskiej w filmie Marca Bellocchio „Skok w pustkę". Wśród wielu hołdów na cześć Michela Piccolego wygłoszonych po jego śmierci jeden jest szczególnie wzruszający. To hołd, jaki oddał mu w audycji radia France Inter jego bliski przyjaciel Gilles Jacob.

Jacob, kopalnia wiedzy o kinie, przez 22 lata (od 1978 do 2000 r.) jako dyrektor wykonawczy Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes odpowiadał za selekcję filmów do konkursu głównego. W 2001 r. został prezydentem festiwalu i sprawował tę funkcję aż do 2014 r. Reasumując, przez 36 lat był centralną postacią jednego z najważniejszych wydarzeń światowego kina, jakim jest Festival de Cannes. Polskim miłośnikom X Muzy warto przypomnieć, że to Jacob odkrył dla światowego widza „Człowieka z marmuru" Andrzeja Wajdy. W 1978 r. dzieło Wajdy zostało pokazane w Cannes w kategorii „film niespodzianka" (notabene w Polsce „Człowiek z marmuru" był wówczas objęty cenzurą)....