Koniec węgla kamiennego w Niemczech

autor zdjęcia: Henk Vrieselaar

źródło: Shutterstock

Zagłębie Ruhry przez dekady było surowcowym i przemysłowym sercem Niemiec. Dziś to zupełnie odmieniony region. Na zdj. Muzeum Zagłębia Ruhry w Essen

Przykład odchodzenia naszych zachodnich sąsiadów od czarnego złota jest wskazówką, jak można przeprowadzić ten proces. Z kopalniami dołowymi Niemcy pożegnali się dwa lata temu, a odkrywki zamkną do 2038 r. ALEKSANDRA FEDORSKA

Niemcy przez długi czas, podobnie jak Polska, węglem stały. Ale to już historia. W powojennych Niemczech (RFN i NRD łącznie) najwięcej węgla brunatnego wydobywano w połowie lat 80. XX wieku – 400 milionów ton rocznie. Natomiast już w 2000 roku było to zaledwie 160 milionów. Wydobycie węgla kamiennego (głównie w Niemczech Zachodnich) osiągnęło swój szczyt w latach 50. i od tego czasu spadało. Jednak węgiel kamienny oficjalnie przeszedł do historii u naszych zachodnich sąsiadów dopiero w 2018 roku. Natomiast etap zamykania kopalni węgla brunatnego dopiero się zaczyna i skończy się w 2038 roku. Będzie to oznaczać całkowite zakończenie wydobywania węgla w Niemczech, które w dużej mierze zawdzięczają swój dobrobyt właśnie temu czarnemu i brunatnemu złotu.

Analizy związane z niemieckim górnictwem wymagają pewnego rozróżnienia sytuacji w zachodniej i wschodniej części kraju. W Niemieckiej Republice Demokratycznej węgiel brunatny był głównym źródłem energii. Jego wydobycie koncentrowało się na terenach Zagłębia Łużyckiego, zagłębia położonego na południe od Lipska oraz na mniej znaczących terenach niedaleko Magdeburga. Przełom polityczny w 1990 roku miał dla górnictwa daleko idące skutki. W roku 1992 wydobycie węgla spadło o 100 milionów ton w porównaniu z 1985 rokiem, a w pierwszej dekadzie po zjednoczeniu Niemiec prace w...