Narodziny żółtej prasy

źródło: Wikipedia

Karykatura „Żółta prasa” L.M. Glackensa przedstawia Williama Randolpha Hearsta jako błazna, który rozpowszechnia same sensacyjne historie

źródło: Wikipedia

Joseph Pulitzer (1847–1911)

źródło: Wikipedia

William Randolph Hearst ( 1863–1951)

Rywalizacja dwóch amerykańskich magnatów prasowych – Williama Randolpha Hearsta i Josepha Pulitzera – ukształtowała prasę i dziennikarstwo na przełomie XIX i XX wieku. Im zawdzięczamy wszechobecne w mediach współczesnych „żółte dziennikarstwo” celujące w sensacjonalizmie.

Joseph Pulitzer urodził się 10 kwietnia 1847 r. w Mako na Węgrzech, w zamożnej rodzinie żydowskiego kupca Fülöpa Pulitzera. W 1858 r. rodzina zbankrutowała po śmierci Fülöpa. Pozbawiony nadziei na dobre wykształcenie 16-letni Joseph postanowił zostać żołnierzem i zabłysnąć na polu chwały. Mimo że był wysoki (188 cm wzrostu), miał bardzo niezdarną, tyczkowatą sylwetkę, był słabowity, ciągle łapał infekcje i miał stale pogarszający się wzrok. Z tych powodów, mimo kilkukrotnych prób zaciągnięcia się do wojska, był za każdym razem odrzucany przez komisje rekrutacyjne zarówno w Austrii, Francji, jak i Wielkiej Brytanii.

Dopiero w Hamburgu spełniło się jego marzenie, kiedy poznał amerykańskiego agenta, który zwerbował go do amerykańskiej armii. W USA trwała właśnie wojna secesyjna i każdy ochotnik był potrzebny. W 1864 r. Joseph Pulitzer przybył do Bostonu i od razu zaciągnął się na rok do kawalerii Lincolna. Zależało mu, żeby wcielono go do jednostki, w której było dużo Niemców. Mówił bowiem biegle po niemiecku i francusku, ale bardzo słabo po angielsku.

Po wojnie wyjechał do miasta St. Louis, gdzie, aby przetrwać, chwytał się różnych zajęć. Był poganiaczem mułów, bagażowym, kelnerem, a w okresie epidemii cholery został nawet grabarzem. Aby opłacić podróż koleją, szuflował węgiel jako pomocnik maszynisty.

Nigdy nie porzucił...