Obraz egzekucji pieniężnych w Polsce

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Ustawodawca zamierza wspierać wierzycieli sięgających po skargę pauliańską.

Skuteczność egzekucji od lat kształtuje się na zasadniczo niezmiennym, niskim poziomie. Ze zgłoszonych wierzytelności rokrocznie udaje się zaspokoić mniej niż 20 proc. ich wysokości (dane z Ministerstwa Sprawiedliwości sprzed zasadniczych zmian z początku 2019 r.). Można więc powiedzieć, że cztery na pięć egzekucji kończy się niepowodzeniem, bo dłużnicy nie mają majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela. Jeśli wziąć jeszcze pod uwagę, że do komorników kierowano w ciągu ostatnich lat średniorocznie 5–8 mln wniosków egzekucyjnych (co wynika z raportów ministerialnych), to teza o powszechnej niewypłacalności polskich dłużników nie wydaje się przesadzona.

Wzgląd na te statystyki wywołuje dalsze, jak najbardziej zasadne pytanie o powody tak drastycznych dysproporcji w odzysku i niezaspokojeniu wierzytelności. Tutaj próby odpowiedzi mogą być wyłącznie intuicyjne.

Niewypłacalność chciana i niechciana

W grupie dłużników nieściągalnych znajdują się rzecz jasna ci, których dług powstał, gdy byli już niewypłacalni (np. z powodu zobowiązań deliktowych niepowiązanych z uzyskaniem przez dłużnika ekwiwalentu). U innych niewypłacalność wystąpiła zasadniczo dopiero po powstaniu wierzytelności. Tu na zachwianie wypłacalności mogło wpłynąć powiększanie się długu wraz upływem czasu (wskutek oprocentowania), aż do przekroczenia progu wypłacalności i niekiedy...