Częściowa likwidacja środka trwałego w wyniku zmiany jego przeznaczenia

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Jeśli firma decyduje się na zmianę przeznaczenia wykorzystywania składników majątku, powinna poddać temat dogłębnej analizie. Nie wszystkie konsekwencje podjętych wyborów w szczegółowy sposób opisuje ustawa o rachunkowości, jednak dostępne są dodatkowe wytyczne regulujące tę tematykę. Anna Orzechowska, Anna Grobosz

Ustawa o rachunkowości, w art. 3 ust. 1 pkt 15 (dalej: uor) definiuje środki trwałe jako rzeczowe aktywa trwałe o okresie ekonomicznej użyteczności dłuższej niż rok, o ile są kompletne, zdatne do użytku oraz przeznaczone na potrzeby jednostki. O sposobie wykorzystania i okresie użytkowania danego aktywa decyduje jednostka.

Przed przyjęciem środka trwałego do użytkowania i wpisaniem go do ewidencji należy dokonać jego wyceny (według ceny nabycia lub kosztów wytworze-nia). Każdy środek trwały powinien być również sklasyfikowany do odpowiedniej grupy, zgodnej z Klasyfikacją Środków Trwałych wprowadzonej w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. (dalej: KŚT 2016). W ewidencji środków trwałych powinien być wskazany przewidywany okres użyt-kowania, stawka i metoda amortyzacji danego aktywa.

Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez jednostkę okresowo weryfikowana, powodując odpowiednią korektę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w następnych latach obrotowych (art. 32 ust. 3 uor).

Skutki użytkowania środka trwałego w całości lub jego części

Ustawa o rachunkowości nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jakie skutki niesie zmiana sposobu wykorzystania środka trwałego. Wskazuje na-tomiast (art. 32 ust. 4 uor), że w przypadku zmiany technologii produkcji, przeznaczenia do...