Standardy republiki bananowej

Rozważania o wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2 marca 2021 r.

Analiza wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2 marca 2021 r. w sprawie C 824/18 nie jest prosta. Trybunał w Luksemburgu stanął w obliczu problemów, z którymi do tej pory nie miał do czynienia. Oczywiście, znawcy prawa europejskiego z łatwością wskażą na wiele judykatów luksemburskich, które nie wzbudziły, delikatnie rzecz ujmując, entuzjazmu w stolicach europejskich. Współpraca TSUE z sądami krajowymi (zwłaszcza konstytucyjnymi – zob. zwłaszcza majowy wyrok niemieckiego FTK) nie zawsze jest bezkonfliktowa.

Na wspólnym fundamencie

Do tej pory w żadnym państwie oprócz Polski nie dochodziło do tak rażących aktów łamania praworządności i ostentacyjnych naruszeń zobowiązań traktatowych, poczynając od przełomu lat 2015/2016. Instrumentarium prawne będące w dyspozycji organów unijnych (w tym Komisji i Trybunału) jest dość ograniczone, jeżeli chodzi o możliwości dyscyplinowania państw naruszających traktaty unijne. Unia Europejska funkcjonuje na wspólnym fundamencie cywilizacyjnym i kulturowym państw ją tworzących. Państwom zasługującym na członkostwo w tym elitarnym klubie wystarczy podpis pod traktatami unijnymi. Oznacza on gotowość (z większym lub mniejszym entuzjazmem) do podporządkowania się jurysdykcji TSUE i wykonywania jego wyroków. Do klubu tego nie należy jednak Polska, która...