Izolacja to nie kwarantanna

Choć pojęcie izolacji i kwarantanny są nieodłącznym elementem pandemicznej rzeczywistości, to wciąż często używane są w nieprawidłowy sposób. Rodzaj odosobnienia nie ma jednak znaczenia przy ustalaniu prawa do świadczenia za ten okres.

Jednym ze sposobów służących do walki z rozprzestrzenianiem się koronawirusa jest izolacja, która została uregulowana w ustawie z 5 marca 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn. DzU z 2020 r., poz. 1845 ze zm.). Zanim zostanie zastosowana, należy zbadać aktualny stan zdrowia osoby, u której podejrzewa się zakażenie koronawirusem.

W przypadku uzyskania pozytywnego wyniku testu w kierunku SARS-CoV-2 osoby zakażone wysyła się wyłącznie na izolację. W zależności od decyzji lekarza, izolacja może odbywać się w warunkach domowych lub szpitalnych. Pacjent może zostać skierowany także do izolatorium. Najczęściej decyzję o formie izolacji podejmuje

lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), który także decyduje o ewentualnej konieczności jej przedłużenia.

Pobyt w domu...

Czas trwania izolacji zależy od stanu zdrowia pacjenta. Po 7 dniach izolacji domowej lekarz POZ powinien skontaktować się z pacjentem, aby przeprowadzić wywiad i otrzymać informacje o wystąpieniu objawów i przebiegu choroby.

Gdy u osoby zakażonej występują objawy takie jak gorączka, kaszel czy duszność, obecnie izolacja kończy się po 3 dniach licząc od dnia, w którym objawy ustały, nie wcześniej jednak niż po 13 dniach od dnia wystąpienia pierwszych objawów....