Zmiany w funkcjonowaniu poręczenia majątkowego

Nadal nie wiadomo, w jaki sposób osoba je wpłacająca miałaby wykazywać źródło pieniędzy.

Poręczenie majątkowe, tzw. kaucja, stanowi obok dozoru policji najczęstszą alternatywę tymczasowego aresztowania. Wpłacenie określonej sumy pieniędzy jako gwarancji prawidłowego zachowania się podejrzanego pozwala uniknąć aresztu albo istotnie go skrócić.

Obowiązujące przepisy określają, że wysokość poręczenia majątkowego powinna uwzględniać sytuację materialną oskarżonego i osoby składającej poręczenie majątkowe, a także wysokość wyrządzonej szkody oraz charakter popełnionego czynu. Wysokość poręczenia, jego rodzaj oraz osoba je składająca powinny zostać określone w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego. Weryfikacja prawidłowości złożenia tego środka następuje w odrębnej czynności realnej – przyjęcia poręczenia majątkowego przez organ prowadzący postępowanie na danym etapie.

Poręczenie majątkowe jako alternatywa dla tymczasowego aresztowania

W dotychczas obowiązującym stanie prawnym poręczenie majątkowe mógł złożyć sam podejrzany albo osoba trzecia. Organ procesowy niezwykle rzadko wnikał w źródło pochodzenia środków składanych tytułem poręczenia majątkowego. Zwracano uwagę ewentualnie na relację, jaka zachodziła między podejrzanym, a osobą wpłacającą poręczenie. W razie wątpliwości organ procesowy mógł odmówić jego przyjęcia. Organ jednak w żaden sposób nie dociekał czy wpłacone środki należą do podejrzanego, osoby trzeciej...