Religia w polityce. Polska jak Izrael i USA

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Nawet jeśli katolicyzm osłabnie, wojna kulturowa będzie raczej przybierać na sile, sprzyjąjąc radykalizacji postaw. Na zdjęciu demonstracja przeciwników przerywania ciąży przed Sejmem, wrzesień 2016 r. W tym czasie odbywały się też protesty przeciwników zaostrzania prawa antyaborcyjnego

Czy laicyzacja społeczeństwa sprawi, że religia i sprawy wiary przestaną mieć znaczenie w polskiej polityce? Przykłady Izraela i Stanów Zjednoczonych pokazują, że wcale tak być nie musi.

Donald Tusk, który objeżdża całą Polskę, próbując pozyskać sympatyków dla opozycji, w ubiegły piątek w Stargardzie zapowiedział: „nie ma innej drogi niż jednoznaczne, natychmiast po wygranych wyborach, przeprowadzenie procesu oddzielenia Kościoła od państwa ze wszystkimi tego skutkami". Przekonywał, że ogół wierzących trzeba oddzielić od instytucji, która dzisiaj „w dużej mierze złożona jest z funkcjonariuszy władzy". Ta deklaracja przewodniczącego PO, choć moim zdaniem opiera się na fałszywej diagnozie rzeczywistości, paradoksalnie przypomina, że w błyskawicznie laicyzującym się społeczeństwie Kościół pozostaje istotnym elementem polityki, a stosunek do religii będzie wpływał na decyzje wyborców.

Znaczący jest sposób sformułowania zarzutów – Kościół został oskarżony o to, że „porzucił społeczeństwo" i w pewnym sensie zaniedbał swoje obowiązki wobec ludzi na rzecz obowiązków wobec prawicy. To pokazuje, że Tusk ma świadomość, iż nawet jeśli elektorat PO staje się coraz bardziej antyklerykalny, wcale nie oznacza to utraty więzi z religijnością czy Kościołem. Polskie przeżywanie katolicyzmu łączy w sobie od dawna antyklerykalizm nie tylko z zachowaniem rytuałów, ale i z autentyczną religijnością. Niechęć do liderów instytucji zaś niekoniecznie przekłada się na zerwanie z nią.

To zresztą jest jeden z powodów...