Jakie są granice odpowiedzialności pracodawcy i pracownika za PIT

Ochrona płatnika wynikająca z interpretacji indywidualnej nie może powodować przerzucenia na podatnika odpowiedzialności za niepobrane zaliczki. Ale jeśli pracownik je zadeklaruje i uiści, to nie może domagać się ich zwrotu.

Tematyka wyznaczenia ścisłej granicy odpowiedzialności płatników i podatników za pobór PIT z tytułu przychodów m.in. ze stosunku pracy od lat budziła wątpliwości w praktyce przedsiębiorców oraz organów.

Z jednej strony, płatnik występuje w tej konfiguracji jedynie jako „pośrednik” w zapłacie podatku do urzędu skarbowego. Innymi słowami, płatnik (pracodawca) pobiera zaliczki i przekazuje na konto organu kwotę zobowiązania podatkowego nie własnego, ale cudzego, tj. podatnika (pracownika). Przemawiałoby to za tezą, że to ostatecznie osoba, na której ciąży zobowiązanie podatkowe, czyli pracownik, powinna być w pierwszej kolejności pociągana do odpowiedzialności w razie ewentualnego zaniżenia zobowiązania.

Z drugiej strony jednak, w praktyce to pracodawca zwykle dysponuje zasobami osobowymi i niezbędnymi kompetencjami, aby prawidłowo skalkulować zaliczki na podatek. To płatnik jest bowiem podmiotem profesjonalnym, prowadzącym działalność gospodarczą oraz korzystającym ze wsparcia osób na stanowiskach księgowych czy kadrowych. Podatnicy (pracownicy) nie mają zwykle instrumentów, aby skutecznie podważać wysokość zaliczki pobranej przez płatnika (tj. aby samodzielnie ocenić, czy wysokość pobranej zaliczki była zbyt niska lub wysoka).

Z tego względu, z odpowiedzialności za niepobrane zaliczki powinni być w całości zwolnieni podatnicy i...