Skazy, atuty i niejasna przyszłość KRS

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Pierwsza wersja reformy Krajowej Rady Sądownictwa proponowała wybory powszechne wśród wszystkich sędziów. Myślę, że ten pomysł jest wart rozważenia. Zlikwidowałby preteksty do łatwej jej krytyki – mówi prof. Aleksander Stępkowski, sędzia i rzecznik Sądu Najwyższego.

W niedawnym wyroku Sąd Najwyższy uchylił cztery z siedmiu rekomendacji sędziowskich Krajowej Rady Sądownictwa do Sądu Najwyższego oraz trzy z czterech odmów rekomendacji. Od jak dawna możliwa jest taka kontrola rekomendacji KRS, panie sędzio?

Możliwość zaskarżenia uchwały KRS przez osoby nieprzedstawione do powołania na stanowisko sędziego została wprowadzona w 2011 r. po serii wyroków Trybunału Konstytucyjnego. Stwierdzały one, że brak możliwości zaskarżenia uchwały jest niezgodny z art. 60 konstytucji gwarantującym równy dostęp do służby publicznej. Ten stan niekonstytucyjności trwał jednak do 2011 r., kiedy została uchwalona nowelizacja ustawy o KRS wprowadzająca możliwość zaskarżenia jej uchwał osobom, które nie zostały przedstawione prezydentowi do powołania.

Nominacje sędziowskie do 2011 r. włącznie odbywały się zatem w warunkach niekonstytucyjności. Potem zresztą jeszcze TK stwierdził niekonstytucyjność składu KRS przed 2018 r. Ale też wyraźnie stwierdził, że to ewidentne naruszenie konstytucji nie może być podstawą kwestionowania ważności aktów prezydenta o powołaniu na urząd sędziego.

Rozumiem, że wyrok stwierdzający nieprawidłowości niektórych wskazań czy odmów (uchylenie uchwały w tym zakresie) nie dyskwalifikuje innych?

Uporządkujmy nieco. Sąd Najwyższy bada uchwałę KRS pod kątem jej zgodności z...