Zasady przyznawania dodatków mieszkaniowych

Warunkiem uprawniającym do dodatku mieszkaniowego jest faktyczne zamieszkiwanie wnioskodawcy i prowadzenie przez niego gospodarstwa domowego w lokalu, do którego przysługuje mu tytuł prawny.

Jednym z elementów wsparcia osób będących w trudnej sytuacji materialnej jest instytucja dodatków mieszkaniowych. Ustawodawca również i w tym zakresie decyduje się na przekazanie środków z danin publicznych, przy czym o ile wydaje się, że owo świadczenie może być konieczne dla osób rzeczywiście tego potrzebujących, to jednak możliwość ta nie powinna prowadzić do nadużyć czy skutkować brakiem chęci do polepszenia samemu własnej sytuacji materialnej.

Zasady i tryb przyznawania, ustalania wysokości i wypłacania dodatków mieszkaniowych oraz właściwość organów w tych sprawach reguluje ustawa z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (DzU z 2021, poz. 2021; dalej: u.d.m.). Ustawa w sposób jednoznaczny wskazuje, jakie obligatoryjne warunki muszą zostać spełnione, aby właściwy organ wydał decyzję o przyznaniu dodatku mieszkaniowego. Składając wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego, wnioskodawca, żeby otrzymać świadczenie, musi łącznie spełniać warunki dotyczące posiadania tytułu prawnego do zajmowanego lokalu mieszkalnego (art. 2 u.d.m.), średniego miesięcznego dochodu na jednego członka gospodarstwa domowego (art. 3 u.d.m.), powierzchni użytkowej lokalu (art. 5 u.d.m.) oraz ponoszenia opłat za zajmowany lokal mieszkalny, m.in. takich jak czynsz, opłaty eksploatacyjne, fundusz remontowy, koszty zarządu, wywóz śmieci, opłaty za centralne ogrzewanie, ciepłą...