Leasing w sprawozdaniu finansowym

Jednostki wykorzystujące w swojej działalności obce składniki aktywów na podstawie umowy leasingu muszą dokonać kwalifikacji takiej umowy do celów bilansowych jako leasingu finansowego lub operacyjnego. Taka kwalifikacja ma wpływ na ujęcie leasingu w księgach, a następnie na jego prezentację w sprawozdaniu finansowym.

Jeżeli zawarta umowa spełnia co najmniej jeden z siedmiu warunków określonych w art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości (dalej: uor), należy ją zakwalifikować do umowy leasingu finansowego. Jeżeli umowa nie spełnia żadnego ze wspomnianych warunków, traktowana jest jak umowa leasingu operacyjnego.

Jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 6 uor mogą kwalifikować umowy leasingu dla celów bilansowych według zasad określonych w przepisach podatkowych. Z takiego uproszczenia można skorzystać, jeżeli nie wpływa ono na rzetelne przedstawienie sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.

Należy pamiętać, że kwalifikacji leasingu dokonuje się na moment rozpoczęcia leasingu.

Ujęcie w księgach

Leasing finansowy

Przedmiot umowy leasingu finansowego wykazywany jest w księgach rachunkowych korzystającego jako składnik aktywów trwałych podlegających amortyzacji, a drugostronnie jako zobowiązanie finansowe (część kapitałowa). Odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający, stosując zasady określone w art. 32 i 33 uor.

Jeżeli umowa dla celów podatkowych jest traktowana jak leasing operacyjny, a dla celów bilansowych jak leasing finansowy, to składnik aktywów amortyzowany jest jedynie bilansowo. Ponadto, korzystający będzie dzielił opłatę podstawową (zafakturowaną przez...