Inwestycje w obcych środkach trwałych cz. I

W prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy mogą wykorzystywać zarówno własne, jak i obce środki trwałe. Ich zużycie fizyczne, ekonomiczne lub też konieczność unowocześnień, wymaga określonych nakładów finansowych.

Fizyczne zużycie – w tym techniczne, ekonomiczne – zwane też moralnym, oznaczającym utratę wartości użytkowych spowodowaną postępem technicznym, albo też – po prostu – stosownie do potrzeb wymóg wprowadzenia odpowiednich unowocześnień i modyfikacji, powoduje konieczność podjęcia nakładów finansowych na odtworzenie lub zwiększenie wartości użytkowej wykorzystywanych w działalności składników materialnych.

Jeżeli działania podatnika odnoszą się do niestanowiących jego własności środków trwałych, a polegają na ich ulepszeniu (tj. przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji) wyrażonym wzrostem wartości użytkowej wynajmowanych obiektów (w stosunku do wartości z dnia zawarcia umowy najmu), to w ich efekcie może powstać nowy składnik majątku, mający cechy środka trwałego. Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 w sposób przejrzysty definiuje omawiane pojęcia, stanowiące możliwe warianty ulepszenia >por. tabela.

Zaznaczyć należy, że mimo braku szczegółowych wskazań ustawowych podobne rozumienie (tj. jak w KSR nr 11) wymienionych w tabeli pojęć, stosuje się w podejściu fiskalnym (np. w interpretacji indywidualnej z 3 grudnia 2021 r. dyrektora Krajowej Inspekcji Skarbowej (KIS) – 0111-KDIB1-1.4010.490. 2021.1.EJ.). Jednakże w regulacjach podatkowych zaznaczono dodatkowo, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych z...