Czym są „kredyty frankowe”?

UMOWY | Klauzule waloryzacyjne stosowane przez banki Rafał Dudek radca prawny w MSN Legal Mazepus Szychowski Niedziałek

Określenie „kredyt frankowy” ma charakter potoczny i na dodatek jest mylące. W rzeczywistości tego rodzaju kredyty nie są walutowe. Były wypłacane w złotych polskich i do 26 sierpnia 2011 roku, czyli wejścia w życie tzw. ustawy spreadowej 1, mogły być spłacane wyłącznie w PLN.

Waloryzacja kredytu – zasady

„Kredyt frankowy” to tak naprawdę kredyt waloryzowany do waluty obcej. Najczęściej do franka szwajcarskiego. Dzięki wykorzystaniu klauzul waloryzacyjnych wysokość świadczenia jest określana w sposób pośredni, przez opisanie zasad ustalania wartości2. W praktyce często spotyka się waloryzację czynszu o publikowany przez GUS wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, określenie wysokości zobowiązania poprzez odesłanie do kursu uncji złota czy baryłki ropy na wskazanej giełdzie. Zarówno doktryna3, jak i orzecznictwo4 dopuszczają także waloryzację zobowiązania w oparciu o walutę obcą, np. CHF, USD czy euro.

W przypadku „kredytów frankowych” tak naprawdę mamy do czynienia z dwoma rodzajami produktów. Prostszym jest kredyt denominowany, w którym kwota udostępnionego na podstawie umowy kapitału stanowi równowartość wskazanej w umowie sumy wyrażonej w walucie obcej5. Przykładowo bank może zobowiązać się do udzielenia kredytu stanowiącego równowartość w PLN, np. 100 000 euro czy 250 000 CHF.

Nieco bardziej skomplikowanym produktem jest kredyt...