Faktyczna równość osiągnięta przez dyskryminację

Odmienne traktowanie pracowników obu płci może być uzasadnione obiektywnymi czynnikami niezwiązanymi z dyskryminacją ze względu na płeć. Wybrane środki muszą być jednak zgodne z celem polityki społecznej, odpowiednie i niezbędne do jego osiągnięcia.

Logicznie rzecz biorąc pojęcie dyskryminacji oznacza nieuzasadnione gorsze traktowanie przedstawiciela jednej grupy osób w stosunku do przedstawicieli innej grupy osób. W praktyce w rzeczywistości społecznej istnieje całkiem wiele przykładów, w których stosowanie równych kryteriów wobec dwóch grup – na przykład wobec kobiet i mężczyzn – prowadzić będzie do utrwalenia istniejącej już nierówności, a samo zachowanie formalnie rozumianych reguł antydyskryminacyjnych niczego nie poprawi, a raczej utrwali stan pełzającej dyskryminacji.

Środki szczególne, czyli pozytywne działania

W prawie Unii Europejskiej przyjęte jest, że tak zwane środki szczególne lub pozytywne działania (lub pozytywne zobowiązania) są akceptowalne w celu zapewnienia rzeczywistej równości. To oznacza faktycznie wyznaczanie dla dwóch grup kryteriów uprzywilejowujących jedną z nich, choćby tylko przejściowo. Wynika to także z przyjętej definicji dyskryminacji pośredniej, w której właśnie o to chodzi, że pozornie równe kryteria są traktowane jako dyskryminujące, skoro utrwalają one istniejące nierówności – w tym przypadku chodzi o uniknięcie takiej właśnie dyskryminacji, która ukrywa się pod pozorami neutralności.

Ramy stosowania owych środków szczególnych pojawiły się wprost w treści dyrektyw,...