Rodzina jest jak puszka Pandory

Sztuki noblisty o samotności, braku porozumienia, aborcji, molestowaniu były u nas wystawiane najczęściej w pierwszej dekadzie stulecia. Odwiedził wtedy Polskę.

Warto podkreślić rolę mecenatu państwa: Jon Fosse dostał od norweskiego rządu dożywotnie stypendium. Dzięki temu może poświęcić się pisaniu, nie troszcząc się o dochody, tylko o bezkompromisową, szczerą twórczość, odważną formalnie. Nobel zwróci Norwegii poniesione koszty.

O znaczeniu dramatopisarza niemiecki tygodnik „Die Woche” napisał: „Na początku był Ibsen, następnie nie było nic, a teraz mamy Fossego”. Otrzymał wiele nagród teatralnych, w tym Nagrodę Ibsena (1996), Nordycką Nagrodę Dramatopisarską (2000) i Nagrodę Nestroya (2000).

Zadebiutował w 1994 r. na Scenie Narodowej w Bergen sztuką „I nigdy się nie rozłączymy”. Od tamtej pory napisał ich kilkadziesiąt. Mamy szczęście do wybitnej tłumaczki Haliny Thylwe. Sztuki w jej...