Odstępstwo od zakazu dyskryminacji nie dotyczy całej armii

Odstępstwa od zakazu dyskryminacji bezpośredniej mogą mieć zastosowanie jedynie do określonej działalności w siłach zbrojnych, nie zaś do stanowiska, a już zwłaszcza nie do prawie wszystkich stanowisk.

Jak o tym ostatnio pisałem, dyrektywy unijne zawierają trzy zasadnicze „blokowe” motywy uzasadniające odstępstwa od zakazu dyskryminacji bezpośredniej. Mogą one wynikać z istotnych wymogów zawodowych, funkcjonowania instytucji religijnych oraz tych sytuacji, gdy odstępstwo od zakazu dyskryminacji wynika z wieku – co dotyczy niemal wyłącznie stosunków pracowniczych.

Jak można się domyśleć, państwa bez względu na ich poziom troski o prawa człowieka, zwykle zmierzają to objęcia odstępstwem sfery związanej z bezpieczeństwem państwa – czyli kwestii związanych z zatrudnieniem w służbach policyjnych, wywiadowczych czy w wojsku. Tak jest i w tym przypadku, choć formalnie taki wyjątek nie dotyczy podmiotowo służb, lecz został oparty na wyjątku przedmiotowym, tj. istotnym wymogu zawodowym.

Motyw 18 preambuły do dyrektywy w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy zawiera uszczegółowienie wyjątku opartego na istotnym wymogu zawodowym w odniesieniu do służb odpowiedzialnych za ochronę i bezpieczeństwo publiczne. Niniejsza dyrektywa nie wymaga, w szczególności od sił zbrojnych, policji, służb więziennych lub ratowniczych przyjmowania do pracy lub dalszego zatrudniania osób nieposiadających wymaganych zdolności umożliwiających wykonywanie zadań, które mogą im zostać powierzone z uwzględnieniem wynikającego z prawa celu utrzymania zdolności...