Działalność socjalna pracodawcy to nie wolna amerykanka

Zakres wsparcia, kryteria, uprawnionych oraz rodzaj świadczeń udzielanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pracodawca powinien uregulować w wewnętrznych przepisach. Tak samo jak procedurę dokumentowania spełniania warunków. Raz na rok musi zaś usunąć dokumenty, których nie powinien już przechowywać.

Stosunek pracy reguluje szereg praw i obowiązków, do których zobowiązane są obie strony tej relacji, tj. pracownika i pracodawcy. Jednym z założeń kodeksowych jest działalność pracodawców podejmowana na rzecz pozapłacowego wspierania pracowników i zaspokajania ich potrzeb socjalnych.

Ustawowe obowiązki

Nałożony na pracodawcę obowiązek zaspokajania, w miarę posiadanych środków, potrzeb socjalnych pracowników wynika z podstawowej zasady prawa pracy zawartej w art. 16 kodeksu pracy, której rozwinięcie stanowi art. 94 pkt 8 kodeksu pracy. Szczegółowe zasady zawiera natomiast ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU z 2023 r., poz. 998 ze zm.; dalej: ustawa o zfśs). Zgodnie z art. 3 tej ustawy fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników, w przeliczeniu na pełne etaty. Pracodawca zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty tworzy fundusz na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Natomiast pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych muszą utworzą fundusz bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.

Przepisy przewidują również możliwość...