Holokaust: jawna tajemnica

autor zdjęcia: Dom Konferencji w Wannsee

źródło: Rzeczpospolita

To w tym budynku odbyła się „konferencja”, na której niemieccy urzędnicy i politycy zgodzili się na „ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej”

82 lata temu, 20 stycznia 1942 r., w berlińskiej willi przy Großen Wannsee 56/58, w domu ukradzionym przez Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) żydowskiemu fabrykantowi Ernstowi Marlierowi, odbyła się najbardziej upiorna konferencja w dziejach świata. Wzięli w niej udział przedstawiciele najważniejszych urzędów gospodarczych i politycznych III Rzeszy. Ci ludzie w imieniu wszystkich Niemców wydali wyrok śmierci na 11 mln europejskich Żydów.

Podjęte wtedy decyzje wytyczały zasady zagłady Żydów i wszystkich „elementów obcych rasowo” bez ponoszenia przy tym „zbędnych” kosztów ze strony państwa. Nie jest prawdą, że tego dnia kilku hitlerowskich biurokratów skazało na śmierć jedynie „czystych rasowo” Żydów. Tego dnia podjęto także decyzję o zagładzie dzieci, współmałżonków, przyjaciół, zwolenników, a nawet osób, które miały się deklarować jako Żydzi.

Choć konferencję objęto tajemnicą, to wszyscy Niemcy doskonale wiedzieli o deportacjach żydowskich sąsiadów. Wiedziały o tym setki pracowników Naczelnego Inspektoratu Budowlanego i podległego mu Głównego Wydziału ds. Przesiedleń. Tylko w Berlinie od 1 lutego 1939 r. do 15 listopada 1942 r. przejęto 23 765 żydowskich mieszkań. Z tej liczby na osobisty rozkaz Adolfa Hitlera aż 9 tys. lokali rozdano rodzinom inwalidów wojennych, a 2,6 tys. wyremontowano i przeznaczono dla wyższych rangą urzędników państwowych i oficerów SS. Nikt nie ukrywał przed nowymi właścicielami, że nieruchomości te zostały ukradzione Żydom. Tego typu zalegalizowana kradzież odbywała się w każdym niemieckim i austriackim mieście oraz na obszarach okupowanych. Poszukując źródeł nazistowskiego obłędu, historycy najczęściej odwołują się do ideologii rasowej Adolfa Hitlera...