Co ze służbą publiczną

W II Rzeczypospolitej wiedziano, że każde państwo, aby mogło funkcjonować i rozwijać się, potrzebuje dobrej fachowej kadry. A dziś? – pyta prawnik.

Niedługo po transformacji ustrojowej, kiedy Polacy w wyborach chodzili od politycznej ściany postsolidarnościowej do ściany postsocjalistycznej, któryś z polityków stwierdził, że wymiana kadr w urzędach i ministerstwach to normalna rzecz; w końcu politycy chcą otaczać się swoimi ludźmi i mają do tego prawo.

Przez lata zjawisko narastało i dotyczyło już nie tylko stanowisk kierowniczych, ale też coraz niższych pozycji urzędniczych i dosięgło nawet sprzątaczki.

Zjawisko to przy akceptacji społecznej rozszerzało się na wszystko, w czym tylko państwo miało swój udział. Mam tu na myśli spółki Skarbu Państwa, czyli ten sektor gospodarki, który przez polityków jest w mniejszym lub większym stopniu kontrolowany. Wybory i zmiana władzy to zmiana obsady na „stołkach” współcześnie od samej góry aż po sam dół drabiny stanowiskowej. Nie liczy się przecież w kraju nad Wisłą praca i wiedza, ale...