Płacz Europy

Muzeum II Wojny Światowej w swojej pierwotnej i wstrząsającej aranżacji opowiada, że każda wojna jest męką i cierpieniem, nie ma w niej zwycięzców, są tylko pobici, pomordowani i wypędzeni.

Już sam budynek dziwny, przekrzywiony, rdzawy barwą gruzu albo porzuconej blachy, zwichrowany – jakby siła potwornej eksplozji wbiła go w otaczające pustkowie – jest niemilknącym wołaniem biegnącym ku nam z przeszłości, o której wolelibyśmy zapomnieć. Jest ostatnim krzykiem poległych w bitwach, przysypanych gruzami, zamęczonych, wygnanych. Bo to miejsce prawie w samym centrum Gdańska nie jest zwykłym pustkowiem, lecz resztką jednego z największych gruzowisk Europy; znam je od...