Pomagać, ale i tęsknić za Moskwą

autor zdjęcia: Tobias Schwarz

źródło: Rzeczpospolita

Wojna w Ukrainie jest zaledwie jednym z wielu kryzysów, które wpływają na ogólne pogorszenie nastrojów Niemców. Na zdjęciu: Ukraińcy pikietujący pod Bramą Brandenburską

Niemiecka pomoc będzie nadal spływać do Kijowa, ale tak jak do tej pory w tempie zaledwie kroplówkowym. Nie powinno nas też dziwić, jeśli kanclerz federalny znów zechce sobie uciąć pogawędkę z moskiewskim satrapą.

Swój stosunek do zmieniającej się rzeczywistości i związane z tym wyzwania niemieccy politycy lubią opisywać chwytliwymi hasłami. Początek lat 2000. i plan reform w zakresie polityki społecznej oraz regulacji rynku pracy zainicjowany przez ówczesnego kanclerza Gerharda Schrödera streszczano terminem Agenda 2010. Gdy w 2015 r. Europę ogarnął kryzys uchodźczy, a do Niemiec zaczęli masowo napływać migranci z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, kanclerz Angela Merkel wielokrotnie powtórzyła swe słynne zawołanie „Wir schaffen das!” – „Damy radę!”. Zadaniem obu tych haseł było wzniecanie nowego optymizmu i mobilizowanie niemieckiego społeczeństwa do stojących przed nim prób. 27 lutego 2023 r., zaledwie trzy dni po rozpoczęciu pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę, kanclerz federalny Olaf Scholz na specjalnie zwołanym posiedzeniu Bundestagu ogłosił „Zeitenwende” – głośny „przełom epok”, „punkt zwrotny w historii naszego kontynentu”. Niemcy miały się od teraz gwałtownie przeobrazić i zerwać z dotychczasową polityką, głównie wobec Rosji.

Tymczasem mamy koniec listopada 2024 r. Wybory za oceanem ku zaskoczeniu większości niemieckich elit politycznych wygrał Donald Trump. Chwilę po ogłoszeniu wyników elekcji Olaf Scholz zdymisjonował ministra finansów Christiana Lindnera i tym samym zerwał koalicję „sygnalizatora drogowego”, jak określa się w Niemczech sojusz między...