Przeżycie to nie pobyt

Niesienie pomocy osobie w niebezpieczeństwie nie może być uznane za karalne ułatwienie jej pobytu w danym miejscu.

Przed Sądem Rejonowym w Hajnówce ruszył proces pięciorga aktywistów, którzy pomogli pochodzącej z Iraku rodzinie z dziećmi i obywatelowi Egiptu. Oskarżeni zostali zatrzymani przez Straż Graniczną podczas przewożenia ich samochodami w głąb kraju. Zdarzyło się to w marcu 2022 r. na pograniczu polsko-białoruskim. – Nikt nie dąży do ukarania kogoś za przekazanie jedzenia czy ubrań. Chodzi o umożliwienie lub ułatwienie innej osobie nielegalnego pobytu na terytorium Polski – przekonuje prokuratura.

Korzyść uchodźcy

Aktywiści zostali oskarżeni o przestępstwo z art. 264a kodeksu karnego: „Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej umożliwia lub ułatwia innej osobie pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wbrew przepisom, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”. Pierwszą kontrowersję wywołało uznanie, że oskarżeni działali w celu osiągnięcia korzyści osobistej. Chodziło bowiem o osiągnięcie korzyści nie przez sprawców, lecz osoby, którym udzielono pomocy. Taka kwalifikacja prawna jest dopuszczalna, o czym przesądza art. 115 § 4 k.k.: „Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo...