Bolesna wiwisekcja zwykłej rodziny

„Symfonia o umieraniu” została uznana za najlepszy film niemiecki 2024 roku, zdobyła też berlińskiego Srebrnego Niedźwiedzia. Jest już w polskich kinach.

Filmów o dysfunkcyjnych rodzinach jest mnóstwo. Dramatów, komedii, horrorów. Ale w „Symfonii o umieraniu” Matthias Glasner nie sili się na nic podobnego. W bardzo zwyczajny, realistyczny sposób opowiada o życiu dwóch pokoleń – starych rodziców, ich syna i córki. I ta trzygodzinna historia wciąga i poraża. Może dlatego, że jest bezwstydnie prawdziwa. Kamera obserwuje dramaty czterech osób, nie próbując niczego upiększać, tłumaczyć, usprawiedliwiać.

Stary ojciec cierpi na alzheimera, matka też jest schorowana, nie daje sobie rady z opieką nad zniedołężniałym, coraz bardziej odpływającym psychicznie i nieobliczalnym mężem, który wciąż...