Safe harbour dla transakcji finansowych – czy faktycznie jest bezpieczną przystanią?

Zastosowanie uśrednionej lub zmodyfikowanej w inny sposób stawki bazowej w transakcji objętej mechanizmem safe harbour może prowadzić do utraty wynikającej z niego ochrony i otworzyć drogę do sporu z fiskusem.

Przepisy regulujące obszar cen transferowych przewidują pewne uproszczenia pozwalające na ograniczenie obowiązków dokumentacyjnych dotyczących podmiotów powiązanych. Jednym z uproszczeń możliwych do zastosowania w odniesieniu do transakcji finansowych jest tzw. mechanizm bezpiecznej przystani (ang. safe harbour). Do transakcji kontrolowanych, które mogą korzystać z tego uproszczenia, należą pożyczki, kredyty i emisje obligacji. Wypełnienie ustawowych przesłanek korzystania z tego uproszczenia, obejmujących m.in. przyjęcie odpowiedniego poziomu oprocentowania, chroni podatników przed zakwestionowaniem rynkowego charakteru tych transakcji przez organy podatkowe. Jednocześnie eliminowany jest obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych zawierającej analizę porównawczą lub analizę zgodności.

Warunki skorzystania z bezpiecznej przystani

Ustawodawca jasno precyzuje poziom oprocentowania umożliwiający korzystanie z mechanizmu safe harbour. W tym celu odwołuje się do treści obwieszczenia ministra finansów w sprawie ogłoszenia rodzaju bazowej stopy procentowej i marży dla potrzeb cen transferowych (dalej jako: obwieszczenie). Dokument ten jest zwykle publikowany w grudniu każdego roku. Minister finansów wskazuje w nim rodzaj bazowej stopy procentowej i marży, w oparciu o które powinno być kształtowane oprocentowanie w transakcji mogącej korzystać z...