Nagrody za brak trwogi

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: przemo paczkowski

źródło: Rzeczpospolita

Sentyment za latami 90. zderza się w powieści „Nie w szczepionkę” Jakuba Nowaka z obrzydzeniem. A każde roztkliwienie kontrapunktowane jest aktem przemocy bądź sceną upokorzenia. Nigdy nie będzie już takiego lata? Może i dobrze.

Ja po prostu lubię ładne rzeczy” – wyznawał w przypływie szczerości Tom Wambsgans w „Sukcesji”. Zegarki, markowe ciuchy, elektronika i sportowe gadżety. No, ale kto nie lubi? Raczej nie ten, kto – jak Tom – nigdy ich nie dostał od rodziców.

A jakie czasy, taki luksus. W latach 90. za roleksa i givenchy robiły ciuchy z teledysków na MTV: czapka z logo nowojorskiej drużyny, bluza z gwiazdą Staratera, kraciasta koszula Levisa z wszywką, dres z czerwonymi zatrzaskami, kurtka z dżinsu i perfumy z Avonu. W tym przypadku wszystko zacznie się akurat od butów Reeboka z białym zygzakiem. Bo Mikołaj, bohater „Nie w szczepionkę” Jakuba Nowaka, też lubi ładne rzeczy. Dlatego skusił się na buty do koszykówki Reebok Kamikaze 2, „artefakt z obcego porządku” z odrobiną „refleksu kalifornijskiego słońca na obręczy”. I choć nie było go na nie stać, nawet w kradzionej cenie, to i tak wziął je od kolegi z osiedla Nika (ksywka po filmie ze Stevenem Seagalem), który takich par pod łóżkiem trzyma w kartonach ze dwadzieścia. „Sto dziesięć”. „Nie mam”. „To skombinuj. Zapłacisz za dwa tygodnie”. I tak to się zaczyna. Mieć coś to być kimś. To zresztą chyba rodzinne, bo ojciec Mikołaja też kupuje rzeczy pod wpływem emocji. Kupowanie w ogóle jest w tej książce jakimś rodzajem...