Karol Nawrocki, czyli ludowa historia Polski

Sejmowe wystąpienie Karola Nawrockiego było tromtadrackie. Zgubi się ten, kto będzie chciał policzyć, ile razy użył przymiotnika „polski”. Maniera mówienia o sobie w trzeciej liczbie i stadionowy okrzyk. Takie też dekorum. Pycha i grafomania. Ale błąd popełni ten, kto nie usłyszy w tym przemówieniu niczego więcej. Bo nosi ono znamiona politycznego geniuszu.

Wyobrażam sobie oburzenie totalnego antypisu, jakie wywoła zdanie, które napisałam wyżej. Krótko przed wyborami prezydenckimi jeden z profesorów historii pouczał mnie o tonie mojego felietonu (ironicznie pisałam o tym, czyja to będzie wina, jeśli Rafał Trzaskowski przegra). Grzmiał mniej więcej: „Co też pani wyrabia, przecież faszyzm nadchodzi”. I tyle z Polski – a zwracam się do ojców założycieli III...