Umowy o kredyt ze zmiennym oprocentowaniem opartym na WIBOR. Podpisane, ale czy ważne?

Problematyka ważności umów kredytowych opartych na WIBOR koncentruje się przede wszystkim wokół dwóch głównych zagadnień: oceny spełnienia przez kredytodawców warunku przejrzystości w zakresie tego wskaźnika oraz nierównowagi kontraktowej związanej z nieprzestrzeganiem zasad dobrej wiary.

Coraz częściej w polskich sądach pojawiają się sprawy dotyczące ważności umów kredytowych ze zmiennym oprocentowaniem opartym na wskaźniku WIBOR (Warsaw Interbank Offered Rate). Choć w większości rozstrzygnięcia są korzystne dla kredytodawców, to pojawiają się pierwsze orzeczenia przełamujące dominującą linię.

Jednym z takich orzeczeń jest wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach z 22 stycznia 2025 r. (sygn. akt I C 332/24), w której to sprawie sąd ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umów kredytu oraz pożyczki oprocentowanych według wskaźnika zmiennego opartego na WIBOR. Stawia to przed judykaturą fundamentalne pytanie o ważność milionów umów kredytowych. Problem ten nabiera doniosłości w kontekście pytań prejudycjalnych kierowanych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej również jako TSUE) oraz rosnącej liczby spraw sądowych, w których podnoszone są zarzuty co do rzetelności tego wskaźnika referencyjnego.

Niniejszy artykuł analizuje kluczowe problemy prawne związane z umowami kredytowymi opartymi na WIBOR, ze szczególnym uwzględnieniem umów zawartych przed 1 stycznia 2018 roku, kiedy to zaczęło obowiązywać rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy...