Sztuka to przygoda i inwestycja

autor zdjęcia: Muzeum Susch

źródło: Rzeczpospolita

Praca Magdaleny Abakanowicz w Muzeum Susch Grażyny Kulczyk

autor zdjęcia: Museum Jerke

źródło: Rzeczpospolita

Muzeum, które Werner Jerke zbudował w Recklinghausen dla swojej kolekcji polskiej sztuki

autor zdjęcia: Eliza Wilczyńska/MCSW

źródło: Rzeczpospolita

Kolekcja Wojciecha Fibaka na wystawie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu

Opowieść o polskich kolekcjonerach sztuki to studium poszczególnych przypadków. Nie wiadomo dokładnie, ilu ich jest, bo nie wszyscy ujawniają się, upubliczniając swoje zbiory. Wiadomo jedynie na pewno, że ich liczba rośnie.

Szacunki są różne – od kilkunastu do kilkuset – wszystko zależy od definicji, kogo uważać za kolekcjonera. O tym, czy jest się nim, decyduje przede wszystkim świadomość zakupów i sposób ich nabywania, a nie liczba zgromadzonych obiektów. Najważniejsi kolekcjonerzy mogą pozostawać szerzej nieznani, bo domy aukcyjne zapewniają pewien stopień poufności. Jeszcze w 2016 r., kiedy we Wrocławiu po raz pierwszy pokazywali swoją kolekcję Grażyna i Jacek Łozowscy, nie podpisali się w tytule wystawy z imienia i nazwiska. Po kilku latach zaszła jednak widoczna zmiana – upublicznianie kolekcji staje się powodem do dumy.

Klub ludzi z prestiżem

Liczba konsumentów dóbr luksusowych systematycznie się w Polsce powiększa. To ludzie zamożni o zarobkach brutto przekraczających 50 tys. zł miesięcznie. W 2020 r. było ich 77 tys., o 11,6 proc. więcej niż rok wcześniej. Z roku na rok przybywa mających aktywa powyżej miliona dolarów. Według danych z 2020 r. było ich 149 tys., z czego 13 tys. 410 osób dysponowało majątkiem powyżej 5 mln dol.

Na Zachodzie zamożność jest zjawiskiem znanym dużo dłużej. „Ludzie chcą stać się częścią tego stylu życia. Kupować sztukę współczesną oznacza uczęszczać na targi sztuki Art Basel i Frieze, Biennale w Wenecji, no i oczywiście wieczorne aukcje...