Jastrząb z podciętymi skrzydłami

autor zdjęcia: MICHAEL KAPPELER / dpa Picture-Alliance via AFP

źródło: Rzeczpospolita

Kanclerz Friedrich Merz otacza ramieniem prezydenta Wołodymyra Zełenskiego podczas szczytu Europejskiej Wspólnoty Politycznej w Kopenhadze, 2 października 2025 r. Obok premierzy Polski Donald Tusk i Danii Matte Frederiksen

Członkowie rządu kanclerza Friedricha Merza doskonale zdają sobie sprawę, czego potrzeba walczącej Ukrainie, by mogła zapewnić sobie pokój na własnych warunkach. Idą jednak za tym ograniczone działania.

Pisanie o Ukrainie wydaje się dziś zadaniem ryzykownym. Toczą się właśnie dynamiczne negocjacje pokojowe, trudno cokolwiek wyrokować o nieprzewidywalnej polityce rosyjskiego dyktatora, nie znamy też prawdziwych zamiarów ani prezydenta Donalda Trumpa, ani głowy państwa ukraińskiego. Ujawniony niedawno amerykańsko-rosyjski plan pokojowy początkowo wywołał konsternację europejskich przywódców, którzy gorączkowo zaczęli poszukiwać sposobu na dołączenie do stołu negocjacyjnego. Ten, jak wiadomo, rozstawiono w Genewie. Kanclerz federalny Friedrich Merz wydał przy tym rytualne oświadczenie o niezachwianym wsparciu Niemiec dla Ukrainy oraz podkreślił, że wszelkie plany wpływające na interesy i suwerenność Europy wymagają także zgody państw europejskich. Trudno jednak nie odnieść wrażenia, że podobne oświadczenia traktowane są przez wymienionych powyżej głównych graczy z przymrużeniem oka i mają bardzo ograniczony wpływ na ostateczny kształt ich decyzji.

Mimo ryzyka, że wobec zmieniającej się rzeczywistości, tekst rychło się zdezaktualizuje, warto mimo wszystko przyjrzeć się polityce Niemiec wobec Ukrainy dziesięć miesięcy po wyborach i pół roku po zaprzysiężeniu Friedricha Merza na kanclerza federalnego.

Dla ludzi o silnych nerwach

Rok temu na tych łamach ukazał się mój tekst podsumowujący trzyletnią politykę kanclerza Olafa...