![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Panie Jakubie, wieszaj pan
Panie Jakubie, wieszaj pan
W dawnej Polsce na szubienicę lub ścięcie skazywano zazwyczaj ludzi niskiego stanu. Rycerzy i szlachtę kara śmierci spotykała niezwykle rzadko. Takich najpierw obwoływano infamisem, czyli pozbawiano przywilejów szlacheckich. Na obłożonym infamią wyrok śmierci wykonywano chyłkiem, w podziemiach, bez publiczności. Zwykłych złodziejaszków po prostu wieszano na szubienicy, choć było tu sporo miejsca na inwencję. Już w XII w. kronikarz odnotował, że pewnych złodziei powieszono "jak psy lub wilki - za nogi", a nie jak zwykle rzezimieszków - za szyje.
Szubienica bywała wystawiana w widocznym miejscu, przeważnie na pagórku, opodal bram miejskich. Tam wbijano pale służące do rozwieszania ćwierci ludzkich, na innych mocowano koła, na których rozciągano ciała. Taki prospectus witał podróżnych. Uprzedzał o...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
